The Conjuring 2 (2016)
Verenigde Staten
Horror
133 minuten
geregisseerd door James Wan
met Patrick Wilson, Vera Farmiga, Frances O'Connor, Madison Wolfe, Lauren Esposito, Benjamin Haigh, Patrick McAuley, Simon McBurney, Maria Doyle Kennedy, Simon Delaney, Franka Potente, Bob Adrian, Robin Atkin Downes, Bonnie Aarons, Javier Botet
Yes, Ed en Lorraine Warren zijn weer terug.
Een koppel waar ik altijd veel interesse in hebt.
Ze kwamen al langs in Conjuring 1 natuurlijk, maar nu gaan ze eindelijk langs bij de familie in Enfield, waar toen de Engelse Amityville bezig was...
De paranormale onderzoekers Ed en Lorraine Warren (Patrick Wilson en Vera Farmiga) reizen in 1977 af naar Engeland om de alleenstaande moeder Peggy Hodgson en haar vier kinderen bij te staan, in het bijzonder haar dochter Janet die bezeten lijkt.
DAMN, wat een sterk vervolg!
The Conjuring begint meteen krachtig met goede schrikeffecten en het begin van een sterke opbouw.
We hebben meteen het achtergrondverhaal in onze koppen en moeten dus nog verder genieten van de volgende twee uur.
Er is natuurlijk weer een familie in de problemen, maar ja de Warrens hielpen ook maar al te graag familie mensen.
Dus alles klopt verder qua verhaal, alleen dan met wat nieuwe twists, maar wel in dezelfde stijl als de eerste.
James Wan's visie op het paranormale herhaalt zich weer in dit deel, maar het werkt gewoon, dus beste man, ga zo door.
Als namelijk iets engs, of in mijn woorden, spannend moet zijn, is dat het ook.
Hier zitten wat meer enge dingen in, maar dat kan ook niet anders met de 133 minuten die gevuld moeten worden, maar ze worden wel goed gevuld.
Wat de kracht ook meteen is bij de film, is de jaren '70 setting.
Fuck de mobieltjes die ons nog konden redden of het Internet om dingen op te zoeken, hier is het nog op de ouderwetse manier.
Goed gedaan van James Wan, maar mijn duim gaat zeker meer omhoog naar de actrice Madison Wolfe, die de gedupeerde Janet speelt.
Ze speelt het echt naar en vriendelijk goed.
Het gebeurt niet vaak dat het tweede deel net zo goed is als de eerste.
Wat, zelfs beter.
Hier is dat wel gelukt, de film is veel meer persoonlijker geworden...
Ook een film waar je zeker ook prima bij de aftiteling kan blijven zitten voor de nare muziek.
Ik hoop dat er nog meer verslagen zijn van Ed en Lorraine Warren, want als dit waargebeurd is, poep je toch zekers in de broek.
Duncan Vidioot Meijering
JAMES WAN DOET WEER GOED GOCHELEN MET ONS
