Kedi (2016) Nine Lives: Cats in Istanbul

Turkije / Verenigde Staten
Documentaire
79 minuten

geregisseerd door Ceyda Torun
met Bülent Üstün

Ik ben een echte hondenliefhebber.
Maar een film over katten sla ik niet over, want eigenlijk ben ik een dierenliefhebber.
Alleen katten kunnen zulke klootzakken zijn.
MAar deze zien er wel lief uit, dus gewoon proberen...

“Kedi” schetst een profiel van een oude stad en zijn unieke inwoners, gezien door de ogen van een van de meest mysterieuze en geliefde dieren aller tijden: de kat.
Kedi is geen documentaire over huiskatten of zwerfdieren die je af en toe te zien krijgt in je achtertuin.
Kedi is een film over de honderdduizenden katten die al duizenden jaren zwerven door de stad Istanbul en in en uit het leven van vele mensen dwalen.
Katten en hun jongen brengen vreugde en geven een doel aan de mensen die voor hen kiezen.

EEN DOCUMENTAIRE DAT EEN SPROOKJE IS!

Dat voel je wel bij de documentaire van Kedi.
Kedi is blijkbaar Turks voor kat (ik dacht dat een van die katten zo heette haha), en is een vrolijke en lieve docu geworden over de straatkatten in Istanbul en de mensen die met liefde aandacht aan ze geven.
Nou ben ik niet echt een kattenliefhebber, maar zelfs ik had soms een awe momentje.
Toch blijkt de documentaire een beetje een leugen te zijn, want merendeels van de katten worden echt niet zo lief behandeld, maar ja, dat is misschien meer voer voor een andere documentaire, dus nu gewoon deze film...

In realiteit hebben de mensen dus een hekel aan deze beesten.
Maar daar zie je gelukkig niets van in deze film en daar ben ik wel blij mee eigenlijk.
Ik kijk liever naar dierenliefhebbers dan naar van die losertjes die het aandurven dieren pijn te doen.
Hier zien we ze vooral geaaid worden, eten krijgen en het goed hebben, dus ja, een sprookje!!!

Toch vond ik sommige mensen wel heel overdreven in de docu, alsof katten Goden waren.
Dat vond ik dan ook wel weer te, maar ja, ieder zijn ding.
Zoals dat verhaal van die man die elke dag katten verzorgt omdat hij een keer een kat tegenkwam met een portemonnee in zijn bek, terwijl hij net failliet was gegaan en geen geld meer had.
Allemaal een beetje vergezocht, maar als die man daardoor elke dag eten wilt geven aan katten, doet hij dat maar.
Het zorgt in ieder geval voor lieve beelden.

Iedereen in deze film heeft dus wat te vertellen over de katten, van buurtbewoners tot en met restaurant personeel.
Maar dat katten beter zijn dan mensen, komt hier wel héél overdeven naar voren.
Verder zien we heel opvallend door de camera Erdogan verwijzingen, dus helaas is de film ook een beetje toch weer politiek gericht.
Ze kunnen het gewoon niet laten, die documentaire makers.
Zo lijkt het net alsof de katten het beter hebben in Istanbul...

Duncan Vidioot Meijering

NA HET KIJKEN VAN DEZE DOCU HOEF IK NOG STEEDS GEEN KAT, MAAR WAT EEN LIEVE FILM ZEG!

77/100